Uit gesprekken die ik het afgelopen jaar gevoerd heb met allerlei partners, dochters en zonen van mensen die een beroerte hebben gehad komen soms hartverscheurende verhalen naar voren. Als iemand plotseling ziek wordt, dan staat voor iedereen de wereld op zijn kop. Iemand verwoordde dit met “ik ben de grip op mijn leven kwijt en voel me zo door de mangel gehaald”.
Het is moeilijk om te zien dat iemand waar je van houdt lijdt, dat hij pijn heeft of verdrietig is. Maar daarnaast moet je ook je eigen wereld weer op orde krijgen: je mist je maatje, je maakt je zorgen over de toekomst, moet zaken regelen die voorheen door de ander gedaan werden of je hebt geen tijd en zin meer in je hobby’s of sociale contacten.
Steun vanuit de organisaties waar degenen met een beroerte verblijft is wisselend, soms door tijdgebrek, maar soms ook omdat je er niet om durft te vragen. Veel mensen geven aan dat ze anderen niet lastig willen vallen, want je moet maar door toch?? Mijn advies: laat het merken als je het gevoel hebt dat je vastloopt of gewoon even een luisterend oor nodig hebt! Het is niet vreemd of zwak, maar menselijk om steun nodig te hebben.
In mijn coachpraktijk zie ik meestal mensen waarvan degene met een beroerte al weer thuis is, maar door het hersenletsel het leven niet meer als voorheen op kan pakken. En dan is je leven als partner ook compleet anders! Ondersteuning is dan fijn. Bijvoorbeeld als je niet goed weet hoe je werk en de zorg thuis moet combineren, als je niet weet hoe om te gaan met de emotionele uitbarstingen van je partner of omdat je je voortdurend zo schuldig voelt als jij nog naar feestjes gaat waar je partner niet meer naar toe kan.
Voor meer informatie klik hier.
#coaching #coachpraktijk-pit #afasie #NAH #mantelzorg #verliesverwerking