Hoe denk jij over het omgaan met verlies?
We worden ons hele leven geconfronteerd met verlies, van kleine dingen tot hele grote, zoals het overlijden van een geliefde of het verlies van een baan. Verlies betekent dat je iets of iemand die van waarde voor jou was, er niet meer is. Hoe we aan anderen laten merken dat we nog verdriet voelen, heeft grotendeels te maken met wat we daarover van anderen geleerd hebben.
Zo werd er vaak gedacht dat we door een aantal fases gaan, zoals verdoving, ontkenning etc., maar daarna moet het verlies wel “verwerkt” zijn. Rouw zou na een bepaalde periode over moeten zijn toch???
Maar de vraag is of dat zo is.
Als je graag zwanger wilde worden en dat lukte niet, mag je daar na vijf jaar nog over praten met vriendinnen? Omdat je soms zo overvallen wordt dat je nooit moeder bent geworden of vindt men dat je het onderhand maar eens een plekje hebt moeten geven?
Als het de verjaardag van je overleden vader is die 85 is geworden, mag je dan nog even verdrietig zijn of is dat eigenlijk gek als hij al 5 jaar dood is en “toch zo’n mooie leeftijd heeft bereikt”?
Mag je af en toe nog eens praten over die geweldige baan die je had, maar die je door een reorganisatie kwijt geraakt bent? Of is dat “zeuren” omdat je toch een nieuwe baan hebt, die ook heel leuk is?
Zulke gedachten rondom verlies kennen we allemaal en bepalen vaak of we ons naar anderen toe durven uiten. Het maakt ook dat we anderen vaak niet de aandacht geven waar ze misschien toch nog behoefte aan hebben.
Ik denk dat het belangrijk is om te beseffen dat verlies en de bijbehorende verdrietige gevoelens af en toe terugkomen, dat zegt namelijk iets over de waarde die het had in je leven en het is dus een heel normaal verschijnsel. En dan is niets zo fijn is als iemand die dan onbevooroordeeld naar je luistert, een arm om je heen legt en laat merken dat hij er voor je is.
Voor meer informatie klik hier.
coachpraktijkpit #coachpraktijk #coaching #coping #stress #verliesverwerking #rouw #mantelzorg